امیرالمومنین علی (ع) در خطبه 192 نهجالبلاغه پیروان خود را به ضرورت عبرت گرفتن از سرنوشت پیشینیان دعوت کرده و در باب اهمیت اتحاد امت اسلامی برای دستیابی به قلل عزت و سیادت در میان امتهای دیگر میفرمایند: “ از کیفرهایی که بر اثر کردار بد و کارهای ناپسند بر امّت های پیشین فرود آمد خود را حفظ کنید، و حالات گذشتگان را در خوبی ها و سختی ها به یاد آورید، و بترسید که همانند آنها باشید پس آنگاه که در زندگی گذشتگان مطالعه و اندیشه می کنید، عهده دار چیزی باشید که عامل عزّت آنان بود، و دشمنان را از سر راهشان برداشت، و سلامت و عافیت زندگی آنان را فراهم کرد، و نعمت های فراوان را در اختیارشان گذاشت، و کرامت و شخصیّت به آنان بخشید، که از تفرقه و جدایی اجتناب کردند، و بر وحدت و همدلی همّت گماشتند، و یکدیگر را به وحدت واداشته به آن سفارش کردند. و از کارهایی که پشت آنها را شکست، و قدرت آنها را در هم کوبید، چون کینه توزی با یکدیگر، پرکردن دلها از بخل و حسد، به یکدیگر پشت کردن و از هم بریدن، و دست از یاری هم کشیدن، بپرهیزید، و در احوالات مؤمنان پیشین اندیشه کنید، که چگونه در حال آزمایشو امتحان به سر بردند، آیا بیش از همه مشکلات بر دوش آنها نبود و آیا بیش از همه مردم در سختی و زحمت نبودند و آیا از همه مردم جهان بیشتر در تنگنا قرار نداشتند فرعون های زمان، آنها را به بردگی کشاندند، و همواره بدترین شکنجه ها را بر آنان وارد کردند، و انواع تلخی ها را به کامشان ریختند، که این دوران ذلّت و هلاکت و مغلوب بودن، تداوم یافت نه راهی وجود داشت که سرپیچی کنند، و نه چاره ای که از خود دفاع نمایند، تا آن که خداوند، تلاش و استقامت و بردباری در برابر ناملایمات آنها را، در راه دوستی خود، و قدرت تحمّل ناراحتی ها را برای ترس از خویش، مشاهده فرمود. آنان را از تنگناهای بلا و سختی ها نجات داد، و ذلّت آنان را به عزّت و بزرگواری، و ترس آنها را به امنیّت تبدیل فرمود، و آنها را حاکم و زمامدار و پیشوای انسانها قرار داد، و آن قدر کرامت و بزرگی از طرف خدا به آنها رسید که خیال آن را نیز در سر نمی پروراندند. پس اندیشه کنید که چگونه بودند آنگاه که: وحدت اجتماعی داشتند، خواسته های آنان یکی، قلبهای آنان یکسان، و دستهای آنان مدد کار یکدیگر، شمشیرها یاری کننده،
نگاهها به یک سو دوخته، و اراده ها واحد و همسو بود آیا در آن حال مالک و سرپرست سراسر زمین نبودند و رهبر و پیشوای همه دنیا نشدند”
اگر در این فراز از خطبه طولانی مولای متقیان کمی تامل و تدبر کنیم به تنهائی میتوان به میزان اهمیت اتحاد مومنان و خطر اختلاف میان آنان پیبرد به نحوی که گویا کلید عزت و ذلت جامعه اسلامی در همین امر نهفته است. در عصر غیبت که امام معصوم به امر الهی چون ابر پشت خورشید پنهان شده است، رهبری جامعه اسلامی و هدایت آنان به سوی رشد و تعالی و جلوگیری از انحطاط و زوال آن بر عهده ولی فقیه عادل قرار داده شده است که به برکت انقلاب اسلامی، امروزه شاهد آن هستیم که فردی جامع الشرایط در راس حکومت قرار گرفته است.
با کمی جستجو در فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی در سالیان اخیر میتوان یکی از مهمترین و کلیدیترین واژگان مورد تاکید ایشان را «وحدت» معرفی کرد که بارها در سخنرانیهای مختلف بر وحدت میان مسئولین و آحاد مردم و همچنین گروههای مختلف سیاسی و... به زبان آورده اند. نقش امام جامعه در حفظ کیان امّت همانند طبیبی است که با تزریق واکسن، سلامت فرد را در برابر بیماریهای واگیر بیمه میکند و گاه شاید برای برخی تحمل این دارو ناگوار باشد اما فرجام شیرین آن و بهبودی و نجات یافتن از دام بیماری، تلخی ذائقه را به حلاوت تبدیل می کند.
در روزهای اخیر پخش خبری مبنی بر «توصیه» رهبر فرزانه انقلاب به یکی از آقایان، موجب گردیده بود تا دامنه اختلاف سلائق و نظرات که امری طبیعی در یک جامعه میباشد، به شکاف و نقار در میان برادران مومن تبدیل شود یعنی همان مسالهای که حکیم انقلاب بارها نسبت به آن هشدار داده و در مواقع لزوم نیز برای تجمیع دوباره نیروهای انقلاب در ذیل پرچم واحد به ورود مستقیم مبادرت فرمودند.
در این مورد خاص نیز ایشان ورود کرده و علت این امر را «وظیفه شرعی» خود و «لزوم پاسخگویی در محضر الهی به دلیل عدم انجام وظیفه در گفتن یک حرف» ذکر کردند و همین چند جمله چون نسیم رحمتی وزیده و باعث شد تا جوانان مومن انقلابی که در طول 28 سال گذشته همواره مورد حمایت بوده ایشان بودهاند، تلاش خود را برای عدم موفقیت مکر شیطان در ایجاد تفرقه به کار ببندند. جوان مومن انقلابی امروز باید به این نتیجه برسد که خداوند سبحان در گذشته از راه تفرقه به کسی خیر عطا نکرده است و در آینده نیز این سنت الهی ادامه خواهد داشت و اگر امروز به توصیهها و هشدارهای حکیم انقلاب توجه نشود، همانگونه که امتهای پیشین در اثر پیروی از تمایلات شیطانی و رذایل نفسانی به تفرقه و تشتت دچار شده و سرنوشتی جز زوال و تباهی پیدا نکردند، ما هم عاقبت خوبی در پیش نخواهیم داشت! امروز که دشمنان جمهوری اسلامی صف به صف در چهرهها و اَشکال گوناگون برای جلوگیری از بالا رفتن کشور از نردبانِ ترقی و پیشرفت به یک حملهی همهجانبهی فرهنگی و اعتقادی و سیاسی رویآوردهاند، جوانان مومن انقلابی برای انجام ماموریت خطیر و سنگین خود با کم کردن فاصلهی بین خودشان و ایجاد فضای مودت و رفاقت، به حفظ و تقویت جمعی روحیه انقلابیگری پرداخته و با شناخت وظیفه، برنامهریزی توام با عمل را برای ناکام گذاشتن نیرنگهای دشمن را در راس امور قرار دهند و با اعتماد به وعده الهی «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامَکُم (سوره مبارکه محمد آیه ۷)» در راه تحقق اهداف انقلاب بکوشند. در پایان باز هم باید سجده شکر به آستان الهی بجا آورد که در عصر غیبت امام معصوم جامعه را از نعمت بی بدیل ولایت فقیه بهرهمند کرده و باید به این سخن با جان و دل ایمان آورد که این از ویژگی های مقام ولایت است که به واسطه اش دوریها به نزدیکی و همدلی مبدل میشود «و بکم ائتلف الفرقه و لکم الموده الواجبه»
۶ مهر ۱۳۹۵ - ۱۳:۳۱
کد خبر: 460006
![اکسیر ولایت، لوای وحدت اکسیر ولایت، لوای وحدت](https://media.qudsonline.ir/d/2016/09/27/4/562423.jpg?ts=1481102996000)
نظر شما